ตอนที่5โน๊ตของเพื่อนผมน่ากลัว

                        สวัสดีครับ ผมชื่อ เรียวตะ วันนี้เป็นวันที่ผมเสียใจที่สุด เพราะเพื่อนในกลุ่มของผม ริกิ ที่รู้จักกันมาตั้งแต่ประถมเสียชีวิต ผมเองได้ไปงานศพเพื่อนของผม สาเหตุที่เพื่อนของผมเสียชีวิตนั้นก็คือว่า เพื่อนผมประสบอุบัติเหตุรถเสียหลักลงเหว ทำให้เพื่อนผมเสียชีวิตคาที่

                        แม้เวลาจะผ่านไปหลายสัปดาห์แต่ในเมื่อเพื่อนที่สนิทที่สุดของผมเสียไปแน่นอนว่ามันยากที่จะทำใจได้ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม แม้ตัวผมเองจะยังรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แต่ผมก็ต้องให้ความสำคัญกับการสอบปิดเทอมในครั้งนี้ด้วย เพื่อนๆในกลุ่มนัดกับไปติวหนังสือ ซึ่งผมก็ไปด้วย

                        ผมติวมาหลายชั่วโมง ด้วยความที่เป็นคนขี้เกียจผมเลยหยุดพัก แล้วหลับไป จนกระทั่งผมตื่นมาอีกทีก็พบว่าเพื่อนทุกคนกลับกันไปหมดแล้ว เหลือเพียงเพื่อนว่า ไค ผมอีกคนชื่อที่เป็นเจ้าของห้อง นั่งอ่านหนังสือเงียบๆ เพื่อนคนนี้ของผมเนี่ย เป็นคนพูดน้อยแต่เรียนเก่งมาก ผมเห็นว่าเพื่อนผมอ่านหนังสืออยู่ก็ไม่อยากรบกวน ก็เลยขอตัวกลับก่อน

                        เวลาผ่านไปหลายวันจนใกล้วันสอบ ผมอ่านหนังสือไม่ทัน ผมเลยทักไปหาไคเพื่อที่จะขอยืมสมุดสรุปข้อสอบ ไคบอกให้ผมเข้าห้องไปเอาได้เลย สมุดตั้งอยู่บนโต๊ะ เมื่อผมเข้าห้องไคไป ผมก็ไปหาสมุดสรุป จนมาเจอสมุดโน๊ตเล่มหนึ่ง ด้วยความที่ไม่รู้ว่าใช่สมุดที่ไคสรุปไว้รึเปล่า จึงได้เปิดอ่านดู พบว่าข้างในนั้นมันเป็นสมุดที่ไคจดเกี่ยวกับตัวเอง ด้วยความที่คิดว่าตัวเองสนิทกับไคมาก บวกกับความอยากรู้อยากเห็นเลยอ่านดู

                        ในนี้มันเขียนหลายอย่างรวมกัน มีตั้งแต่ตอนที่ไคยังเด็กมาก จนผมเปิดไปเจอหน้าหนึ่ง หน้านี้มีการเขียนที่แปลกไป เนื้อหาที่ผมอ่านมันแปลกมากซึ่งมันเขียนว่า…

                        …เนื้อหาในสมุด…

                        

                        …ไม่ชอบเลย ทำไมต้องฝันอะไรแบบนี้ด้วย มันน่ากลัวมาก ยูกิ เธอมาหาผมในฝันทำไม มันน่ากลัวมากเลยที่ผมฝันถึงยูกิ เธอมาหาผมด้วยสภาพที่น่าเกลียดน่ากลัว ตัวเธอเต็มไปด้วยเลือด…ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตังใจทำให้เธอต้องตาย

                        คืนนี้ยูกิมาหาผมอีกแล้ว เธอคืนนี้เธอพูดกับผมว่า ทิ้งฉันทำไม ทำไมทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว เพื่อน ฉันตอนการเพื่อน ผมกลัวมาก ไม่อยากหลับเลย ไม่เอา…

                        คืนนี้ยูกิมาหาผมอีกแล้ว เธอมาตะโกนใส่ผมว่าฆ่าเธอทำไม ไม่!ผมไม่ได้ฆ่าเธอ ก็คืนนั้นเธอพาผมไปที่หน้าผา ผมกลัวมากเลยจะกลับบ้าน แต่เธอรั้งผมเอาไว้ ไม่ยอมให้ผมไป เธอบอกว่าเธออยากอยู่กับผม เธออยากดูดาวกับผม แต่ผมกลัวเลยเลยจะกลับให้ได้ เธอดึงแขนผมไว้ ผมพยายามสะบัดมือเธอออกจากผม แต่ผมเผลอผลักเธอตกหน้าผา ผมตกใจมากทำอะไรไม่ถูกจึงรีบวิ่งกลับบ้านไป เมื่อพ่อแม่ของเธอตามหาเธอ ตำรวจก็มาถามผม ผมบอกตำรวจไปว่า ผมไม่เจอเธอเลย ทำให้ผมไม่ถูกสงสัย

                        อีกแล้ว คืนนี้ผมฝันถึงยูกิอีกแล้ว เธอบอกว่าอยากมีเพื่อนไปอยู่ด้วย เมื่อเช้าขึ้นมา ผมได้คิดอะไรออก ผมชวนเพื่อนคนหนึ่งไปที่หน้าผานั้น แล้วผมก็ทำบางสิ่งลงไปโดยที่ไม่รู้ตัว ผมผลักเพื่อนคนนั้นลงไป

แล้วผมก็ตะโกนบอกยูกิ

                

                        “ยูกิ!! ฉันหาเพื่อนมาให้เธอแล้ว”

                        แล้วผมก็รีบวิ่งหนีมา ที่ผมทำแบบนี้เพราะผมคิดว่ายูกิจะได้มีเพื่อน และจะได้ไม่ต้องมาหาผมในฝันอีก ซึ่งสิ่งที่ผมทำมันได้ผล ยูกิไม่มาหาผมในฝันอีกเป็นเวลา 3 ปี

                        เวลาผ่านไปครบรอบ 3 ปีที่ผมไม่ฝันถึงยูกิ ตอนนี้ผมเข้ามัธยมปลายแล้ว คืนหนึ่งผมต้องเจอกับฝันร้ายอีกครั้ง ยูกิ ยูกิเธอมาหาผมอีกแล้ว เธอมาบอกผมว่าเธออยากได้เพื่อนไปอยู่ด้วย เธอเหงา ตอนนี้เธอไม่มีเพื่อนเลย ไปอยู่กับเธอเถอะ ผมกลัวมากผมจึงบอกเธอไปในฝัน

                        “ยูกิ เธออย่ามาหาฉันเลย เดี๋ยวฉันหาเพื่อนให้เธอเอง เธออย่ามาหาฉันเลย ฉันกลัว…”

                        วันหยุดสุดสัปดาห์ ผมชวนเพื่อนคนหนึ่งเพื่อที่จะไปที่หน้าผานั้นอีกครั้ง เพื่อนคนนี้เขาอยู่กับป้า ไม่มีพ่อแม่ นั่นแหละเข้าทางผม ผมชวนเธอไปที่หน้าผา ด้วยความที่เธอไม่ค่อยถูกกับป้าจึงไม่บอกว่าไปไหนกับผม เมื่อมาถึงหน้าผา ผมเองก็ได้ตะโกนออกไปว่า

                        “ยูกิ!! ฉันพาเพื่อนมาหาเธอแล้ว เธอจะมีเพื่อนแล้วนะ!”

                        จากนั้นผมก็หลอกเพื่อนคนนี้ว่า ผมจะสอบขับรถ ผมหันหน้ารถไปทางหน้าผา แล้วผมก็แอบตัดสายเบรครถออก เมื่อเพื่อนคนนี้ขับรถเธอก็เบรคไม่ได้ ทำให้ตัวเธอกับรถพุ่งตกลงไปที่หน้าผา ผมดีใจมากที่ผมทำสำเร็จ เพราะยูกิจะได้ไม่ต้องมาหาผมอีก 3 ปี

                        ผ่านไป 2 ปี ผมตกใจมากที่ยูกิมาเข้าฝันผม…อะไรกันนี่ยังไม่ครบ 3 ปีเลย ทำไมเธอมาหาผมอีกแล้ว ความหวาดกลัวเริ่มแสดงออกอีกครั้ง ไม่!! ไม่เอา อย่าเข้ามานะ ยูกิ ออกไป ฉันกลัว ยูกิร้องไห้แล้วพูดกับผมว่า เพื่อน ฉันต้องการเพื่อน มาอยู่เป็นเพื่อนฉัน เพื่อน เพื่อนฉัน…ผมกลัวมาก กลัวสุดขีด ตอนนี้ผมขึ้นมาหลัยแล้ว เป็นเรื่องยากที่จะหลอกใครสักคนให้ไปตาย แต่มีอยู่คนหนึ่งที่นึกออกนั่นคือ ริกิ ใช่แล้วริกิเป็นคนชอบเที่ยว ผมจึงหลอกเขาว่าวันหยุดที่จะถึงนี้ ไปเที่ยวด้วยกัน ผมโกหกริกิไปว่า เพื่อนๆนัดกันไปที่หน้าผาแห่งนั้น ซึ่งริกิเชื่อและไปกับผม ผมจึงเริ่มทำในสิ่งที่ควรทำ ผมกับริกิขับรถไปคนละคัน ผมทำเหมือนกับศพก่อนหน้านี้ คือตัดสายเบรครถของริกิ แน่นอนว่ารถของริกิเสียหลักตกเหว ผมทำสำเร็จแล้ว

                        อะไรกัน นี่ผ่านไปแค่เดือนกว่าเอง ทำไมยูกิถึงมาเข้าฝันผมอีกแล้ว เธอมาหาเพื่อนไปอยู่ด้วยอีกแล้ว ผมไม่อยากเป็นคนที่ตาย และใช่ผมต้องหาคนที่จะไปตายแทนผม คนนั้นคือ เรียวตะ…

                        เมื่อผมอ่านบันทึกของไคจบ ทำเอาผมช็อคไปทันที เพื่อนผมริกิ ที่เสียไปสาเหตุไม่ใช่เพราะอุบัติเหตุ แต่เป็นการวางแผนฆ่าของไค ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าไคนั้น ป่วยทางจิต

                        ไม่นานนักไคก็เข้ามา ผมทำหน้าตกใจ ก่อนที่ไคจะถามผม

                        “เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายหรอ ทำไมหน้าซีดจัง”

                        “อ๋อ ปะ…เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร”

                        “เอ่อใช่!! หลังสอบเสร็จเราไปเที่ยวกันไหม พอดีว่ามีหน้าผาที่หนึ่งที่รู้จัก ท้องฟ้าที่นั่นสวยมากเลยนะ ไปกันไหม”

                        ไคเอ่ยคำชวนพร้อมรอยยิ้มสุดแสนจะน่ากลัว…