ตอนที่6เล็บชมพู

 

                        มีเด็กหญิงคนหนึ่งเรียนอยู่ ป.5 อาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคน แต่เธอก็ไม่ค่อยได้เจอแม่สักเท่าไหร่ เพราะแม่ของเธอทำงานกลับบ้านดึก จันทร์ถึงศุกร์เวลาที่เธอกลับบ้านมา เธอก็ต้องอยู่คนเดียว กว่าจะได้เจอแม่เธอก็เข้านอนแล้ว นอกเสียจากว่าจะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์เธอถึงจะได้อยู่กับแม่

                        ทุกวันศุกร์เธอมักจะนอนดึกกว่าวันอื่น เพราะติดกับช่วงวันเสาร์ เธอจะรอแม่ของเธอทุกครั้ง ในระหว่างที่รอแม่กลับบ้านนั้น เธอมักจะชอบเอาน้ำยาทาเล็บหลากหลายสีมีทาเล่น เมื่อแม่กลับมา ก็มักจะมีน้ำยาทาเล็บหลากหลายสีติดมือมาด้วย 

                        วันนี้วันเสาร์ เป็นวันหยุดของแม่เธอ ช่วงตอนกลางวันเธอเห็นแม่ของเธอนั้นนอนหลับอยู่ที่โซฟา เมื่อเธอเห็นแม่เธอหลับอยู่นั้น ก็นึกสนุกขึ้นมา เธอเอาน้ำยาทาเล็บสีชมพูมา แล้วทาไปที่เล็บของแม่ ระหว่างที่ทา แม่ก็ขยับตัวไปมาเล็กน้อย เธอก็ขำคิดคักอยู่คนเดียว 

                        ผ่านไปสักพักแม่เธอก็ตื่นขึ้น เมื่อแม่เธอเห็นก็ดุเอายกใหญ่

                        “นี่ลูกทำอะไรเนี่ย!”

                        “หนูเห็นสีมันสวยดี เลยอยากทาให้แม่”

                        “แม่ไม่ชอบทาเล็บ แล้วนี่ถ้ามันเปื้อนล่ะจะทำไง”

                        “ขอโทษค่ะแม่”

                        “ดีนะที่ยังไม่ได้ทา”

                        เมื่อเธอได้ยินแม่พูดแบบนั้นเธอก็สงสัย แต่เมื่อเธอก้มมาดูมือ ปรากฏว่ามือของแม่เธอทั้งสองข้างกอดหมอนอยู่ แต่มือซีดจางที่เธอทาสีเล็บนั้นยังตั้งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ เธอตกใจมาก มือที่เธอทานั้นไม่ใช่มือแม่ เธอขยี้ตาหลายครั้ง คิดว่าตาฝาด แต่เมื่อเธอมองดูอีกรอบมือนั้นก็ยังอยู่ที่เดิม เธอเริ่มรู้สึกกลัว จึงรีบขึ้นห้องโดยไม่พูดไม่จา

                        ตกกลางคืน เธอลงมาที่ห้องครัว แม่กำลังทำอาหารมือค่ำอยู่ เธอไปนั่งรอแม่ที่โซฟา แล้วเปิดโทรทัศน์ดูหนัง ผ่านไปสักพัก ในขณะที่เธอดูหนังนั้น เธอสังเกตเห็นเงาสะท้อนข้างหลังที่เป็นห้องครัวแล้วแม่ที่กำลังทำอาหารอยู่ แต่เมื่อเธอมองไปที่ตู้เย็น กลับเห็นมือที่ทาสีเล็บชมพูจับอยู่ตรงประตูตู้เย็น เธอตกใจมาก จนร้องอุทานออกมาเสียงดัง

                        “เห้ย!!”

                        “มีอะไรรึเปล่าลูก”

                        “เอ่อ…คือ…ไม่มีอะไรค่ะ”

                        “เห็นร้องเสียงดัง แม่ตกใจหมดเลย”

                        “ขอโทษค่ะ”

                        “มาช่วยแม่ยกกับข้าวไปตั้งที่โต๊ะหน่อย”

                        “เอ่อ…ได้ค่ะ”

                        เธอเดินไปที่ห้องครัว แล้วชำเลืองดูที่ตู้เย็น แต่ก็ไม่มีมือนั้น เธอโล่งอก แล้วเดินไปช่วยแม่ เมื่อทานอาหารเสร็จ เธอก็ขึ้นไปอาบน้ำ วันนี้เธอรู้สึกเพลียมาก ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลยทั้งวัน จนเธอเผลอหลับไป 

                        เช้าวันต่อมา เธอตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลีย ก่อนจะลุกไปอาบน้ำ เธอไปที่หน้าต่าง เปิดม่านออก เมื่อเธอมองออกไปก็เห็นแม่กำลังขับรถออกไปนอกบ้าน วันนี้วันอาทิตย์เป็นวันหยุดของแม่ เธอสงสัยว่าแม่ไปไหน แต่ก็ไม่ได้คิดมาก เธอคิดว่าแม่คงออกไปซื้อของ จากนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วไปอาบน้ำ

                        เมื่อเธออาบน้ำเสร็จก็ลงมาข้างล่างที่ห้องครัว เธอยังนึกถึงภาพเมื่อคืนที่เธอเห็นมือตรงตู้เย็น จนเธอไม่กล้าเดินไปตรงนั้น เธอจึงรีบเอากับข้าวที่แม่ทำไว้ให้มากินตรงโซฟา เธอกินไปด้วยดูหนังไปด้วย

                        เวลาผ่านไปประมาณ 2-3 ชั่วโมง แม่ก็กลับเข้ามา เมื่อเธอหันไปมองแม่ ปรากฏว่าเธอสังเกตุที่มือแม่ของเธอ แม่นั้นทาเล็บเป็นสีชมพูที่เธอทาให้แม่เมื่อวาน เธอแปลกใจมาก เพราะปกติแล้วแม่ของเธอนั้นไม่ชอบทาสีเล็บ แต่วันนี้เธอกลับเห็นแม่ทาเล็บ แถมเป็นสีชมพูอีกด้วย

                        “แม่ทาสีเล็บหรอคะ”

                        “ใช่จ๊ะ แม่ชอบมาก สีสวยด้วย”

                        แล้วเธอก็สังเกตเห็นถุงในมือแม่ ข้างในถุงมีแต่น้ำยาทาเล็บสีชมพูเต็มถุง และเมื่อเธอมองไปที่ข้างหลังของแม่ เธอเห็นมือที่ทาเล็บสีชมพูจับอยู่ที่ไหล่ของแม่ ก่อนจะมีเงาหัวคนมาจากข้างหลังของแม่ โผล่มาอย่างช้าๆ จนเห็นว่าเงานั้นยิ้มแสยะให้กับเธอ…