ตอนที่8พัสดุเสริมความงาม
เอวาเป็นเด็กหญิงอายุ 12 ที่มีปมในใจตั้งแต่เด็ก เธอเป็นคนที่มีขนแขนและขาเยอะ ทุกครั้งที่ไปโรงเรียนเธอมักจะโดนเพื่อนในห้องล้อว่าเธอเป็นลิง เธอไม่ชอบที่โดนเพื่อนว่าแบบนั้น เธอจึงขอพ่อและแม่ให้พาเธอไปเลเซอร์ขน เธอให้เหตุผลสารพัด แต่แม่ของเธอไม่อนุญาตให้ทำเพราะเห็นว่าเธอยังเด็กอยู่
เอวาได้แต่เสียใจที่แม้แต่แม่ของเธอก็ไม่เข้าใจเธอ เธอเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง…วันหนึ่งเธอเปิดโทรทัศน์เพื่อที่จะดูแก้เบื่อ จู่ๆก็มีรายการหนึ่งขึ้นมา เป็นโฆษณาผลิตภัณฑ์กำจัดขน “ผิวเนียนเหมือนหนังไก่ สนใจทดลองใช้ฟรี เพียงกดเบอร์…”
เมื่อเธอเห็นแบบนั้นก็รู้สึกสนใจ จึงโทรไปตามเบอร์ที่ให้ เอวาเธอคิดว่าถ้าโทรไปต่อให้โดนหลอกก็ไม่เสียหายอะไร เพราะมันทดลองฟรี เธอจึงตัดสินใจโทรทันทีในตอนนั้น
…ตุ๊ด…ตุ๊ด…ตุ๊ด…
“สวัสดีครับ บริการผลิตภัณฑ์กำจัดขนครับ”
“สวัสดีค่ะ คือ…ฉันสนใจผลิตภัณฑ์กำจัดขนค่ะ”
“ได้ครับ คุณลูกค้าเตรียมรับพัสดุได้ภายใน 2 วันนี้นะครับ ไม่มีค่าบริการครับ”
“เอ่อ…ค่ะ”
แล้วสายก็ถูกตัดไป
เอวาก็ได้ใจจดใจจ่อรอพัสดุที่จะมาสั่ง จนผ่านไปสองวัน พัสดุนั้นก็มาถึง เธอตื่นเต้นมากจึงรีบเปิดดูพัสดุ ปรากฏว่าของที่อยู่ในกล่องนั้นมีกุ้งสดและแป้งชุบแป้งทอด เธอเห็นแบบนั้นก็งง แล้วเธอก็อ่านคู่มือการใช้ที่มีให้ในกล่อง
- คู่มือ -
1.นำกุ้งที่ให้ ล้างให้สะอาด
2.นำแป้งที่ให้ไป ใส่น้ำแล้วคนให้เข้ากัน
3.นำกุ้งไปชุบแป้งที่ผสมน้ำ แล้วนำไปทอดให้กรอบ
4.นำกุ้งที่ทอดเสร็จใส่ไว้ในขวดโหลที่ให้ไป แล้วนำไปไว้บนหัวเตียงประมาณ 2 สัปดาห์
เพียงเท่านี้คุณก็จะได้ผิวที่เนียนเหมือนหนังไก่
เมื่อเธออ่านคู่มือ ทำเอาเธองงไปเลยทีเดียว แต่ด้วยความที่เธออยากผิวเนียน ต่อให้วิธีที่เธอได้มันจะแปลกและเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเห็นผล แต่เธอก็ทำตามคู่มือ ด้วยความหวังที่ว่าอาจจะมีปฏิหาริย์ เมื่อเวลาผ่านไป 2 สัปดาห์ ก็ยังไม่เห็นผล เธอจึงนึกขึ้นได้ว่า ที่ทำไปนั้นมันเป็นเรื่องไร้สาระ แค่กุ้งทอดจะทำให้เราผิวเนียนได้ยังไง
เธอรู้สึกผิดหวังและเสียเวลาที่ทำตามคู่มือนั้น เธอจึงไปสวนสาธารณะเพื่อย้อมใจ เมื่อไปถึงเธอก็ไปนั่งอยู่คนเดียวที่ม้านั่ง จนเวลาผ่านไปใกล้ค่ำ เธอก็กำลังจะกลับบ้าน อยู่ๆก็ได้ยินเสียงบางอย่าง
…จ๊อบแจ๊บ…จ๊อบแจ๊บ…
เมื่อเธอหันไปดูก็เห็นเป็นชายคนหนึ่ง ตัวอ้วนพุงย้อย เนื้อตัวมอมแมม ในมือถือน่องไก่ เสียงที่เธอได้ยินก็คือเสียงที่ชายคนนั้นกินไก่นั่นเอง
เธอเห็นแบบนั้นก็รู้สึกกลัว จึงรีบลุกขึ้นวิ่งกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านเธอก็โล่งอกที่ชายคนนั้นไม่ตามมา เมื่อเธอเข้าไปในบ้าน ปรากฏว่าวันนี้พ่อกับแม่ของเธอยังไม่กลับบ้าน ทำให้ตอนนั้นเธอต้องอยู่คนเดียว
เธอจึงนั่งที่โซฟาเพื่อเปิดโทรทัศน์ดูหนัง แต่อยู่ก็จอก็ดับไป แล้วขึ้นมาเป็นหน้าชายคนนั้น เอวาตกใจมาก แล้วอยู่ๆไฟในบ้านก็ดับ ทำให้ตอนนั้นเธอหวาดระแวงมาก เมื่อไฟติดตรงหน้าเธอก็คือร่างชายคนนั้นที่ถือน่องไก่อยู่ในมือ
“สวัสดีครับคุณลูกค้า นี่คือบริการกำจัดขนครับ”
“อย่าเข้ามานะ!!”
“มาให้ผมบริการกำจัดขนเถอะนะครับ”
ชายคนนั้นจับตัวเธอนอนลงกับโซฟา แล้วใช้มือดึงขนตามแขนและขาของเธอ จนเนื้อตัวของเธอมีรอยแผลเหวอะหวะตามตัว เลือดอาบตัว ตอนนี้ไม่มีขนที่ตัวเธอเลย มีเพียงรอยหนังแดงๆที่ถูกกระชากออก เธอกลัวและเจ็บมาก ทำได้แค่นอนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
จนพ่อและแม่ของเธอกลับมาบ้าน เมื่อเห็นสภาพลูกก็ตกใจมาก จึงรีบพาไปโรงพยาบาลแล้วแจ้งตำรวจ เมื่อเธอตื่นขึ้นก็พบกับสภาพตัวเองที่มีผ้าพับแผลทั้งตัว ตำรวจได้มาหาเธอ เธอเราทุกอย่างให้ทุกคนฟัง แต่ตำรวจบอกว่ากล้องวงจรปิดไม่เจอใครเลยที่เข้ามาในบ้าน เมื่อเธอได้ยินแบบนั้นก็ทำเอาเธอตกใจ ไม่มีใครเชื่อเรื่องที่เธอเล่า แล้วคิดว่าเธอทำร้ายร่างกายตัวเอง…
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น